My care

Beschrijving en concept My care

Dit is het onderbeen van een paard. De eigen huid van dit paard is over de hoef heen genaaid als een soort sok.

De naden zijn zichtbaar, maar alleen van dichtbij. Hierdoor ziet de nieuwe huid er erg organisch en natuurlijk uit. Het zou zelfs goed kunnen zijn dat het voor iemand zonder kennis van paarden overkomt alsof het zo hoort. Bij nader inzien wordt echter duidelijk dat het door mensen met de hand is gemaakt. Daardoor ontstaat er een intentie, een maker en een doel.

Er zit een kinderlijk element in het bedekken van de hoef. Het lijkt een hele misplaatste manier om zorg te dragen. Het paard is immers dood. Het is een erg naïeve actie, maar er zit iets zachtaardigs in de handeling en in het resultaat zelf. Hoeven zijn hard en brokkelig. De huid geeft het paard een zachtheid die hij van zichzelf op die plek niet heeft. Het lijkt in de zelfde categorie te plaatsen te zijn als kleine meisjes die paarden invlechten en strikjes geven. Een sokje maken voor een paard heeft iets liefdevols, maar ook iets beschermend. Op een liefdevolle manier word de hoef onbruikbaar gemaakt. Wat hij ironisch genoeg allang al was omdat het paard dood is en het been van de rest van het lichaam is afgehakt, maar mentaal in onze beleving heeft het been nog altijd een functie.

De achterkant is open gebleven waardoor te zien is wat er aan de binnenkant zit. Dat is houtwol en bot. Het bot refereert naar het feit dat er een echt leven achter dit object zat. Dat het niet is nagemaakt van een kunstmatig materiaal, maar dat het een lichaam is van een wezen dat ooit leefde. Houtwol is materiaal dat door preparateurs wordt gebruikt om spier en vet weefsel te vervangen, maar het lijkt sterk op het vloermateriaal in de stallen, wat een thuis is voor paarden en door mensen onderhouden wordt.