Dit werk oogt in de eerste instantie esthetisch en vredig. Wit op wit lijkt de vrouw op de foto (ikzelf) één te worden met de sneeuw die zacht lijkt als wolken. De lijnen in de akker komen door het perspectief samen bij het hoofd. Ze heeft iets engelachtigs spiritueels en lijkt het aardse te ontstijgen.
De foto heeft echter ook een agressief element in zich. De kou is duidelijk zichtbaar. De handen zijn pijnlijk rood en de kou tekent rode uitslag op de benen. Het gezicht is bleek door onderkoeling. Het landschap is uitgestrekt en eenzaam. Ze is op zichzelf aangewezen. Bezinning, lijden en overgave zijn vastgelegd in dit ene beeld.
FOTO
Foto 78 cm breed, 60 cm hoog.
Materialen: Fotoprint.
Er was in de verste verte behalve ik, geen mens te bekennen
Bepalen van de horizon en afstand
Bepalen van de juiste positie voor de camera
Bijna klaar voor de uiteindelijke foto