De geboorte van “Forgiveness”

Lijden en worstelen hoort bij het kunstenaarschap als chocoladesaus op een dame blanche. Tegenslag en falen is een onvermijdelijk element. Doch falen kan heel vruchtbaar zijn. De reden dat “Forgiveness” in zijn huidige vorm bestaat is omdat het oorspronkelijke idee mislukt was. 

Ik had voor mijn eindexamenproject een heel goed idee vond ik zelf. Ik zou paardenbenen en de staart van het paard uit een houten kist laten steken. De houten kist moest op z’n kant liggen zodat er een gevoel van hulpeloosheid en overgave tot stand zou komen.

Een schets (links) en een schaalmodel rechts) van het eerste idee.

Eindexamenwerk in de vuilnisbak

Paardenbenen vinden voor dit project leek een niet al te moeilijk opgave, maar dat bleek vies tegen te vallen door miscommunicatie met mogelijke ‘leveranciers’, wet en regelgeving. Mijn paardenbenen moesten uiteindelijk uit Groningen komen en dat was op het nippertje omdat de tijd al aardig begon te dringen.

Ik had ze. Dat was het belangrijkste. Als ik nou even zou opschieten dan zou het nog op tijd afkomen. Sneetje bij sneetje kwam de huid eraf zoals ik geleerd had van mijn leermeester. Het was de eerste keer dat ik het helemaal alleen deed, maar tot dan toe ging het goed. Ik had de huid helemaal los zonder gaten en wist wat mijn volgende stappen waren. Plots zag ik echter een kale plek zitten. Gelukkig zat het op een niet al te opvallende plek. Geen man overboord. Ik zou de houding zo kunnen aanpassen dat het uiteindelijk niet te zien was. Het haar liet los rond de plek. Hele plukken kon ik zo “losvegen”. Niet aankomen, niets meer aan doen, anders zou de plek te groot worden om te negeren. Toen ik de huid omkeerde zat mijn hand vol haar en was de achterkant min of meer kaal. Hetzelfde effect trad op op alle vier de benen. Aan het einde van het liedje lag mijn keukenvloer vol haar en mijn eindexamenproject in de vuilnisbak.

En nu?

Nog een hele tijdje heb ik daar gestaan, gezeten en gehangen in mijn keuken, geshockeerd en verzwolgen in mijn wanhoop, wachtend op het moment dat ik wakker zou worden uit deze nachtmerrie of tot de haren als een wonder zichzelf weer terug in de huid zouden steken.

Nog een paar dagen te gaan voor de groen licht beoordeling -het moment dat bepaalt of je mag afstuderen dat jaar- en ik kwam nog een heel eindexamenproject tekort.

Uiteindelijk mijn beste werk

Het toeval wilde dat ik wel beschikte over een andere huid die eigenlijk bestemd was voor een ander project en het was die huid die mijn eindexamen redde. Het eindresultaat was veel beter als mijn originele idee. Het was zo sterk. Nergens was aan af te lezen dat het eigelijk een noodoplossing geweest was.

Bewerken van het paardenbeen met geprepareerde mensenhuid.

Het eindresultaat.

Ik beschouw Forgiveness nog steeds als mijn beste werk, maar het zou er nooit gekomen zijn als niet alles mislukt was en de tijd zo krap was. Zie de volledige beschrijving en afbeeldingen op de webpagina van Forgiveness.